محل های تزریق باید: تمیز باشند. عاری از عفونت، پسمان ها پوستی، اسکار، خال های مادرزادی، برجستگی های استخوانی و عضلات زیرین بزرگ، رگ های خونی یا اعصاب (دوگرتی و لیستر، 2015). از آنجایی که میزان چربی زیر جلدی بین بیماران متفاوت است، ارزیابی فردی بیمار قبل از سپریدن عمل حیاتی است. مهم است که از تزریق ناخواسته دارو به ماهیچه پرهیز شود، زیرا تزریق عضلانی می تواند بر جذب دارو تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، تجویز ناخواسته انسولین در عضله می تواند منجر به جذب سریع انسولین و منجر به هیپوگلیسمی شود (دان و کرکلند، 2012). تکنیک لیفت چین خوردگی پوست (نیشگون گرفتن یا جمع کردن پوست) را می طاقت برای برداشتن لایه زیرین پوست از عضله تحتانی کاربرد کرد (داون و کرکلند، 2012) (شکل 3). این طریق خطر تزریق عضلانی سهوی را در صورت اتمام درست کاهش می دهد. با این حال، آزاد کردن سریع پوست قبل از تکمیل تزریق یا بلند کردن باطل آن می تواند این خطر را افزایش دهد (دان و کرکلند، 2012). سوزن سوزن های ایمنی باید برای تزریق پایین جلدی کاربرد شود لغایت خطر آفت ناشی از سوزن را تفریق دهد (Health and Safety Executive، 2013). برخی از داروها مانند هپارین در یک سرنگ از قبل بارگذاری شده عرضه می شوند و بیمارانی که انسولین تجویز می کنند ممکن است از دستگاه های تحویل انسولین بهرهگیری کنند. اندازه سوزن با گیج (قطر سوزن) اندازه گیری می شود - 25G معمولاً برای تزریق پایین جلدی بهرهگیری می شود (Dougherty and Lister, 2015; Public Health England, 2013). اندازه سوزن به ویسکوزیته مایع تزریق شده بستگی دارد (Dougherty and Lister, 2015). سوزن ها باید به اندازه کافی بلند باشند تا دارو به بافت زیر جلدی تزریق شود. درازا آنها 4-8 میلی متر است. دوگرتی و لیستر (2015) توصیه می کنند که طول سوزن باره بیچارگی را می تاب با خفقان دادن s تخمین زد.
- پنجشنبه ۳۰ دی ۰۰ | ۱۳:۳۳
- ۱۱ بازديد
- ۱ نظر